Vanaf eind april jl. weet ik dat ik Sarcoidose heb. De ziekte lijkt uit mijn lichaam te verdwijnen. De diagnose verklaard wel veel van mijn klachten waar ik vanaf 2012 last
van heb gehad;
- Hoofdpijn soms
- Druk op de borst
- Hartritme stoornissen
- Dikke enkels met verkleuring
- Evenwicht stoornissen
- Geheugen verlies
- Vermoeidheid
- Concentratie afname
- Pijn in me vingerkootjes en verdikte vingerkootjes
- Pijn in knieën
- Pijn en enkels
- Gedesoriënteerd
- Misselijk soms
- Onregelmatige ontlasting soms
- Zicht in ogen die tijdelijk weg valt
- Gevoel
van wegraking
- Kortademig bij inspanning
- Hoesten
- Tintelende en jeukende benen en voeten
- Jeuk op de romp
- Periodieke vermindering van gevoel
in vingers en huid
- Versneld verouderingsproces
Deze ziekte kent een grillig verloop en kent nog meer
verschijningsvormen dan hierboven beschreven.
Wat ga ik met mijn ziekte doen?
In de zon lag ik te denken; Wat als deze ziekte mijn leven gaat beïnvloeden en ik niet meer kan werken en functioneren? Wat ga ik daarmee doen?
Het antwoord op
de laatste vraag kwam in een flits binnen. Mijn gedachten waren bij de woorden van Terry Fox. Vecht tegen je ziekte er
is altijd hope.
Ik nam het besluit en ga geld inzamelen door een prestatie in het gedachtengoed van Terry Fox neer te zetten.
Toen ik me
hierin serieuzer ging verdiepen kwam ik er achter dat 12 april 2015 het 35 geleden was dat Terry Fox zijn Marathon of Hope begon. Een mooier moment is er niet voor mij.